Het is net na zessen, donker en druilerig als ik plotseling achter in onze tuin deze egel zie scharellen. Dit is slechts de tweede keer dat ik een egel in onze tuin zie, dus blijf ik eerst even kijken. Dan toch maar de camera halen en tot mijn verbazing kan ik tot zo’n zes meter komen zonder dat ik wordt opgemerkt. Even later komt de egel zelfs op mij af om pal onder mij even aan een poot van mijn statief te snuffelen. Te dicht bij voor een foto, maar geweldig om een egel zo dichtbij te zien. Dan ineens gaat hij/zij in een drafje op de loop, om via het struikgewas richting de buren te verdwijnen.
